Leuven Blues Presents... Jonny Lang (US)-Benjamin Booker (US) - Big Apple Blues (US) Het Depot Leuven zondag 05 november 2017 reporter & photo credits: Freddie info artists: Jonny Lang (US) - Benjamin Booker (US) - Big Apple Blues (US) info club: Het Depot © Rootsville 2017

Vorig jaar was het in het in de maand mei dat 'Leuven Blues' op de kalender verscheen. In 2017 moesten we daarvoor wachten tot de grijze maand november, en toch was er op beiden edities een raakpunt. De 5de werd voor beide uitgaven de datum van gebeuren en ook 'Big Apple Blues' hun DNA raakt in deze van 'Leuven Blues' verstrengeld. Zonder er al teveel 'tamtam' over te maken kreeg Ruben Bertrands het voor mekaar om in alle stilte 'Het Depot' te laten vollopen. Akkoord er stond een naam als 'Jonny Lang' op de affiche maar toch zou een zondagavond niet zomaar zonder risico zijn. In eerste instantie kwam het maar traag op gang maar later op de avond werd 'Leuven Blues' het tafereel van een uitbundige menigte en daar zorgde de 'kid' Jonny Lang in zijn eentje voor.

Als eesten moesten aan de bak de formatie 'Big Apple Blues'. Voor de Leuvense en ook wel Belgische bluesscène totaal geen onbekenden omdat deze band vorig jaar Hugh Pool op 'Leuven Blues' ondersteunden en zich in de iconische club 'De Blauwe Kater' zowat onsterfelijk hadden gemaakt. Een band met uitstekende muzikanten als guitarslinger Zach Zunis, die we deze zomer nog aan het werk zagen aan de zijde van Janiva Magness ook op Gevarenwinkel een onsterfelijke indruk achterliet. Verder nog een strakke ritme sectie met daarin bassist Admir Hadzic en beatmachine Barry Harrison en last but not least Jim Alfredson aan de keys.

Bij deze 'Big Apple Blues' gaat het niet zozeer om de nummers maar om de kwaliteit van het brengen ervan. Met een stevige 'boogie' leek het wel of ze de 100ste verjaardag van John Lee Hooker' wilden herdenken maar uiteraard wilden die van 'Big Apple Blues' hier in Leuven alleen maar binnenkomen langs de grote poort en het lukte. Na een slow-bluesje gooiden ze er zelfs de ondertussen klassieker geworden 'Bullfrog Blues' van Ierse God Rory Gallagher in. Om hun band zo volledig mogelijk te maken voor de 'Blues' speelt er ook harper Anthony Kane in deze band maar die was er vanavond niet bij. Een 'smoelschuiver' gezocht? Geen probleem want dit euvel kan Ruben Bertrands in zijn eentje oplossen en dus speelde hij er eentje mee op 'Blow Wind Blow'. 'Het Depot' was meteen opgewarmd en de eerste change-over kwam eraan.

Tijd voor de tweede act van de avond en dit werd Benjamin Booker. Voor mezelf was deze 'Ben' Booker een onbeschreven blad en dus werd het een beetje afwachten. Deze 'youngster' werd geboren op 14 juni 1989 en is in het bezit van een stem waarbij je de kriebels krijgt. Toen hij met zijn familie richting Florida verhuisde werd deze Benjamin Booker een voorstander van de 'punk scène'. Alhoewel hij afstudeerde als journalist kruipt het bloed waar het niet gaan kan en in 2012 bracht hij zijn eerste EP op de markt. Zijn eerste 'full CD' volgde een jaartje later. Ondertussen toerde deze Benjamin Booker al aan de zijde van Jack White en is in de muziekscène zijn rauwe en expliciete stem iets uniek geworden. Op 2 juni van dit jaar bracht hij zijn album 'Witness' uit en nu staat hij hier op 'Leuven Blues'.

Zijn moderne 'blues' is een mix van rauwe rock, gospel en soul met een flinke punk attitude. Zijn 'sideman' is zonder meer een uitstekende gitarist en de ritme sectie bestaat uit een vrouwelijke bassist. Door zijn eigenheid in de muziek te steken zijn er uiteraard raakvlakken met Southern Rock en groepen als 'Alabama Shakes' en zo krijgen we dus een mannelijke versie van Britanny Howard te horen.

Openen deed hij vanavond met het sterke 'Motivation'. Ook nummers als 'Truth is Heavy' en 'Overtime' laten horen waarom deze Benjamin Booker iets uniek in zich heeft. Op de album versie van 'Witness' zingt er een zekere Mavis Staples mee en het zou helemaal te gek zijn geweest moest deze dochter van 'Pops' Staples erbij zijn geweest...maar helaas. In een donkere maar alles omvattende sfeer werkte deze 'rebel rouser' van de moderne blues zijn set af en waren achteraf de meningen toch enigszins verdeeld. Op mijn 'gezien' lijstje alvast een naam bij aangevinkt, and so all was well.

Ook de daaropvolgende Johnny Lang was een primeur voor ondergetekende maar al vlug merkte ik op dat de plaatsjes voor het podium schaars begonnen te worden en tegen dat Johnny's 'moment de gloire' hier in 'Het Depot' was aangebroken was deze Leuvense muziektempel aardig gevuld.

Afkomstig van Fargo in North Dakota wordt deze Jonny Lang omschreven als een blues- en gospel zanger maar hier in Europa weten we dat het soms allemaal enigszins wordt verbloemd aan de andere kant van de oceaan en klasseren wij hem hier in Europa in het hokje van stevige bluesrock. Jonny's vader is een doorwinterde blues fanaat en toen deze zijn zoon meenam naar een concert van een lokale bluesband veranderde dit Johnny's leven.

Het was Ted Larsen van de 'Bad Medecine Blues Band' die Jonny Lang zijn eerste gitaarlessen gaf en het duurde niet 'lang' of hij speelde mee met deze band die haast onmiddellijk de kwaliteiten zagen van Johnny Lang en zo werd de band herdoopt in Kid Jonny Lang & The Big Bang. Ze brachten het album 'Smokin' uit en 1996 tekende Jonny Lang bij 'A&M Records'. Sinds dan ging het snel voor deze Jonny Lang. In 1997 volgde er het multi-platina album 'Lie To Me' en in 2006 ontving hij al zijn eerste 'Grammy Award'. Dit jaar bracht hij zijn nieuwste album 'Signs' op de markt.

Na 'Don't Stop' en de titeltrack uit zijn nieuwste album 'Sings' vielen er hier in Leuven bijna enkele fans in zwijm door deze begeesterende start. Als een wervelwind raast Jonny Lang over het podium en door zijn setlist heen. Het van uit de 'Swamps' gebrachte 'Snakes' van zijn nieuwste album mocht voor de aanwezige blues liefhebbers niet ontbreken en met 'Bring Me Back Home' was er ook plaats voor een intiem moment. Knap van Ruben dat hij dit in elkaar wist te steken. CU next year till the last man standing ;-) tot de volgende Bluesapalooza.